Regionalna Galeria Wysocziny w Igławie

*

Cała strona jest przetłumaczona na język angielski.
Tutaj są tylko ogólne informacje

ANGIELSKA WERSJA

1
4

Już od końca 19 wieku różne lokalne stowarzyszenia organizowały w Igławie wystawy sztuki historycznej i współczesnej. Galeria miejska została założona w 1948 roku, kiedy Maria Kovaříková przekazała na rzecz miasta swoją kolekcję obrazów.

W latach pięćdziesiątych galeria została włączona do krajowej sieci galerii regionalnych, co znacznie wpłynęło na charakter jej działalności kolekcjonerskiej i wystawienniczej w przyszłych latach. Powstały fundamenty profesjonalnej instytucji, a jesienią 1964 r. Galeria przeniosła się do wspaniale odrestaurowanego budynku przy ulicy Komeńskiego.
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych działalność wystawiennicza igławskiej galerii, oprócz motywów regionalnych, koncentrowała się również na systematycznym monitorowaniem rozwoju współczesnej sztuki czeskiej i jej postępowych wysiłków. Międzynarodowe uznania zyskały takie wystawy jak Computer-graphic, Grupa Phases, wystawa poezji wizualnej czy Klub konkretystów.
Pod koniec lat osiemdziesiątych została odnowiona siedziba galerii przy ul. Komeńskiego, a po długiej rekonstrukcji otwarto nowy budynek galerii przy Placu Masaryka.
W 2005 r. odnowiono do tej pory nieużywaną piwnicę w budynku przy ulicy Komeńskiego, gdzie powstała galeria „Alternativa". W tym samym roku galeria otworzyła bibliotekę publiczną, skupiając się na literaturze specjalistyczną z dziedziny sztuk pięknych.

 BUDYNEK PRZY ULICY KOMENSKIEGO 10

Budynek ten, będący obecnie siedzibą igławskiej galerii, znajduje się na ulicy prowadzącej w kierunku górnej strony Placu Masaryka. Powstał w wyniku połączenia dwóch sąsiadujących ze sobą budynków w 1864 roku. Oba domy zostały zbudowane na wąskich i długich działkach, co jest typowe dla miejskiej zabudowy epoki średniowiecza. Pozostałości starych domów zostały zniszczone przez pożar miasta w 1551 r. i przez późniejszą odbudowę. Odbudowa domu po pożarze zakończyła się w 1577 roku. Z tego okresu zachował się portal wejściowy, dolna sień (tzw. mázhaus), dwupoziomowa piwnica i górna piętrowa sień. Przestrzeń sieni przykrywa ośmioczęściowe sklepienie, które ozdobione jest malarską dekoracją pochodząca z końca XVI w. Dekoracja ta jest jednym z najciekawszych zabytków renesansowej Igławy. W latach sześćdziesiątych minionego stulecia dom został odrestaurowany i przystosowany na potrzeby galerii.

Komenského 10

BUDYNEK PRZY PLACU MASARYKA 24

Masarykovo nám. 24

Drugi budynek używany przez galerię znajduje się w dolnej części Placu Masaryka. Ponieważ miasto Igława zostało założone już w połowie XIII wieku, a wkrótce potem został wydany królewski dekret określający zasady zabudowy miejskiej, można założyć, że na miejscu tego domu istniała zabudowa już w średniowieczu. Jednakże oryginalny wygląd tego pierwotnego gotyckiego domu nie może być dzisiaj widoczny ze względu na częste pożary. W XVI w. został w tym miejscu wybudowany dom, z którego do dzisiaj zachował się kamienny portal wejściowy, łukowa parterowa sień tzw. mázhaus oraz piętrowa sień w drugiej kondygnacji budynku. Na piętrze znajduje się wartościowe sklepienie zwierciadlane z lunetami i konsolami po bokach, pochodzące prawdopodobnie z okresu przełomu XVIII i XIX wieku. Jest ono niespotykane w igławskim środowisku urbanistycznym. W latach osiemdziesiątych minionego stulecia dom został odrestaurowany i przystosowany na potrzeby galerii.

Z historii igławskiej galerii
1
3

Galeria Regionalna Wysocziny w Igławie w swej działalności wystawienniczej i kolekcjonerskiej koncentruje się głównie na sztuce od XIX w. do współczesności. Obecnie zarządza zbiorami obejmującymi ponad 6 000 dzieł sztuki.
Już od końca 19 wieku różne lokalne stowarzyszenia organizowały w Igławie wystawy sztuki historycznej i współczesnej, jednakże utworzenie galerii miejskiej nastąpiło dopiero w 1948 roku. W latach pięćdziesiątych galeria została włączona do krajowej sieci galerii regionalnych, co znacznie wpłynęło na charakter jej działalności kolekcjonerskiej i wystawienniczej w nadchodzących latach. Powstały fundamenty profesjonalnej instytucji zaś jesienią 1964 r. galeria przeniosła się do zrekonstruowanego budynku przy ulicy Komeńskiego. W 1989 r. galeria pozyskała drugi budynek na Placu im. Masaryka, którego pomieszczenia wykorzystano do prezentacji kolekcji w formie stałej ekspozycji.
W drugiej połowie lat sześćdziesiątych działalność wystawiennicza igławskiej galerii koncentrowała się nie tylko wokół tematyki regionalnej, lecz również skupiła się na systematycznym monitorowaniu rozwoju współczesnej sztuki czeskiej i jej postępowych wysiłków. Międzynarodowe uznanie zyskały takie wystawy jak Computer-graphic, Skupina Phases, wystawa włoskiej poezji wizualnej czy Klub konkretystów.
Działalność wystawiennicza galerii drugiej połowy lat sześćdziesiątych znalazła odzwierciedlenie w wysokiej jakości działalności nabywczej mapującej bieżące wydarzenia artystyczne. Kolejne znaczące nabytki do 1989 r. koncentrowały się głównie na doskonaleniu już istniejących zbiorów, poprzez zakup dzieł Grupy 42, międzywojennego malarstwa społecznego, pejzażystów stowarzyszenia Umělecká Beseda czy Szkoły Mařáka. Po 2000 roku nacisk był kładziony przede wszystkim na współczesną sztukę czeską, zwłaszcza na prezentację artystów z pokolenia „Tvrdohlavych”. Stopniowo w tym właśnie kierunku zorientowała się dalsza działalność nabywcza galerii.
Obecnie galeria ma na celu prezentację współczesnej sztuki czeskiej i jej integrację w szerszym kontekście kulturowym i terytorialnym poprzez działalność ekspercką i wystawienniczą.
Galeria Regionalna Wysocziny dąży do tego, by być żywą, wielofunkcyjną instytucją, aktywną częścią aktualnych wydarzeń kulturalnych, oparciem dla ich rozwoju i miejscem refleksji. Ma być przyjaznym miejscem, gdzie wszyscy odwiedzający, od tych najmłodszych po najstarszych, mają możliwość doświadczyć wzbogacających przeżyć kulturalnych, odpocząć i zyskać inspirację. Galeria oferuje swym gościom możliwość spotkania, komunikacji, niecodziennych doznań, refleksji, poszerzenia wiedzy i rozwoju własnej kreatywności. Jest to miejsce, do którego wszyscy chcieliby wrócić, wiedząc, że zawsze znajdą tu dla siebie coś ciekawego.
Galeria Regionalna Wysocziny w Igławie w swojej działalności wystawienniczej, kolekcjonerskiej, badawczej i wydawniczej koncentruje się na sztuce od XIX wieku do chwili obecnej. Dzisiaj zarządza zbiorami liczącymi ponad 6 000 dzieł sztuki.
W budynku Galerii znajdującym się w dolnej części placu Masaryka znajduje się stała ekspozycja, która prezentuje wybór eksponatów ze zbiorów własnych sztuki czeskiej. Ponadto odbywają się tam wystawy koncentrujące się głównie na sztuce XIX i pierwszej połowy XX wieku. Uwagę poświęca się również regionalnej twórczości artystycznej.
Wystawy w budynku Galerii na ulicy Komeńskiego są przede wszystkim poświęcone sztuce nowoczesnej i współczesnej. Mieści się tam także galeria Alternativa i galeria sztuki dźwięku Igloo. W przyszłości ma również powstać wystawa sztuki haptycznej.
W galerii odbywają się też liczne imprezy towarzyszące: komentowane wycieczki, wykłady, warsztaty artystyczne i doświadczalne, dyskusje z artystami, występy muzyczne i teatralne oraz odczyty autorskie.
Galeria oferuje odwiedzającym możliwość konsultacji w dziedzinie sztuk pięknych, skorzystania z dużej biblioteki specjalistycznej, a dla naukowców – bezpośrednia badania przedmiotów ze zbiorów galerii.

GALERIA ALTERNATIVA

Przestrzeń wystawowa Galerii Alternativa jest przeznaczona do prezentacji aktualnych rozwiązań artystycznych. Jest otwarta dla wszystkich rodzajów sztuk pięknych, skupia się jednak na projektach wnoszących do twórczości artystycznej alternatywne punkty widzenia, eksperymentujące z danym medium, rozszerzające wystawowy format i poszukujący nowych sposobów komunikacji z widzami. Wystawiane projekty są wybierane przez komisję, na podstawie wniosków złożonych w ramach publicznego wezwania. Przestrzeń wystawowa znajduje się w budynku Galerii Regionalnej Wysoczyny w Igławie, przy ulicy Komeńskiego 10. Tworzą ją dwa pomieszczenia znajdujące się na parterze, w bezpośredniej bliskości głównego wejścia, o powierzchni około 80 m².

Alternativa

Techniczna i fotograficzna dokumentacja sal wystawowych znajduje się tutaj.

Wstęp do Galerii Alternativa jest bezpłatny.

GALERIA dźwięków IGLOO

IGLOO

Galeria jest twórczą przestrzenią służąca prezentacji artystów pracujących z dźwiękiem. Sztuka dźwiękowa jest ze swej natury interdyscyplinarną i hybrydową formą artystyczną, a obejmującą instalacje i rzeźby dźwiękowe, poezję dźwiękową, nagrania terenowe, mapy dźwiękowe, słuchowiska radiowe i dzieła audiowizualne. Tworząc odpowiednią przestrzeń, chcemy również zachęcić i wesprzeć powstawanie nowych projektów. Galeria dźwiękowa otwarta w czerwcu 2016 roku mieści się w nowo wyremontowanych lokalach w zabytkowych piwnicach przy ulicy Komeńskiego.

Historia zbiorów

Chittussi Antonín
Jihlava, 2. połowa lat 80-tych.
Šíma Josef
Nataša Gollová, 1932
Štyrský Jindřich
(bez tytułu), 1921
Pešicová Jaroslava
Teatr Lalek, 1979
Štursa Jan
Sulamit Rahu, ok. 1910
1
5

Galeria Regionalna Wysocziny w Igławie skupia swoją działalność kolekcjonerską i wystawienniczą przede wszystkim na sztuce XIX i XX wieku, obecnie w jej zbiorach znajduje się ponad 6 000 eksponatów.

Znaczącym impulsem, który wpłynął na początki tworzenia kolekcji, był dar, który pani Maria Kovaříková przekazała igławskiemu muzeum wzbogacając ówczesne zbiory o 79 dzieł sztuki, głównie czeskich, pochodzących z początku XX wieku.Kierunek dalszego poszerzania zbiorów był podyktowany ówczesną polityką Ministerstwa Kultury, które centralnie sprawowało pieczę nad działalnością galerii państwowych. W przypadku galerii, które mogły przeznaczyć niewielkie fundusze na poszerzanie zbiorów i nie mogły stworzyć bardziej kompleksowej kolekcji dwudziestowiecznych dzieł, Ministerstwo dokonywało specjalnych zakupów dzieł sztuki. Zbiory Galerii Regionalnej Wysoczyny od zarania swego istnienia kształtowały się jako kolekcja czeskiej sztuki XX wieku. Obok dzieł malarskich o znaczeniu regionalnym nabywano również dzieła autorów o znaczeniu ogólnonarodowym. Wraz z pierwszymi zakupami, do igławskiej galerii trafiły również dzieła wówczas propagowanego „socjalnego realizmu”. Ze względu na cenę, wśród nowo zakupionych dzieł przeważały grafiki i rysunki, nie zaś obrazy. Najrzadziej nabywano prace rzeźbiarskie zaś dzieła pochodzące z XIX wieku galeria pozyskiwała niezwykle rzadko.Postępowa działalność wystawiennicza galerii drugiej połowy lat sześćdziesiątych przejawiała się przede wszystkim w licznych godnych uwagi zakupach, które do dziś stanowią ozdobę kolekcji. Kolejne znaczące nabytki do 1989 roku skupiały się przede wszystkim na pozyskiwaniu dzieł Grupy 42, międzywojennego malarstwa społecznego, pejzażystów stowarzyszenia Umělecká Beseda czy Szkoły Mařáka. Od 2005 roku aktywność wystawiennicza galerii kładła nacisk na czeską sztukę współczesną, zwłaszcza na prezentację artystów należących do pokolenia „Tvrdohlaví”. W tym kierunku szła również nabywcza aktywność galerii.

Wizytówka kolekcji

Havránek Bedřich
Ze Sázava (Posázaví)1859
Myslbek Josef Vaclav
Nabożeństwo, 1880 - 1884
Jarcovják Vladimír
Tarcza, 1971
Janoušek Vladimír
Ślepy, 1984
1
4

Kolekcja Galerii Regionalnej Wysoczyny w Igławie była założona w 1953 roku a obecnie obejmuje ponad 6 000 eksponatów. Kolekcja jest zarejestrowana w Centralnym Rejestrze Kolekcji Ministerstwa Kultury Republiki Czeskiej.

MALARSTWO

Kolekcja malarstwa XIX wieku jest niewielka, nie jest systematycznie uzupełniana i nie zawiera prac znaczących artystów tego okresu, jest jednak bogata w zbiory malarstwa krajobrazowego.

GRAFIKA

Zbiory grafiki obecnie obejmują ponad 3 000 dzieł. Najbardziej kompleksową kolekcję stanowi zbiór grafik abstrakcyjnych, pochodzących z sześćdziesiątych lat XX wieku oraz zbiór dzieł Bohuslava Reynka. Kolekcja zawiera dzieła wykonane za pomocą różnych technik graficznych (akwaforty, litografie, suchoryt, monotypy, drzeworyty, różne łączone techniki).

RYSUNEK

Oddzielna kolekcja rysunku została wyodrębniona dopiero w połowie lat 90., przy wprowadzani elektronicznego systemu ewidencji, aktualnie (w 2013 r.) liczy ponad 1600 pozycji.

RZEŹBY

Kolekcja rzeźb, zawierająca także zbiór medali i plakiet, liczy 361 eksponatów i przekrojowo ukazuje historię czeskiego rzeźbiarstwa. Kolekcja zawiera eksponaty reprezentujące tendencje społeczne czy twórczość powojennej grupy Trasa. Centralne miejsce kolekcji zajmują dzieła mniejszych rozmiarów. 

NOWE MEDIA

Sztuka nowych mediów to pojęcie niezwykle szerokie, do którego zazwyczaj zalicza się sztukę od około sześćdziesiątych lat XX w. kreatywnie łączącą twórcze i krytyczne wykorzystanie nowych technologii z artystyczną wrażliwością. Korzenie nowomedialnej sztuki sięgają jednak sztuki awangardowej początku wieku — sztuki kinetycznej, obiektów świetlnych, instalacji czy filmów awangardowych. 

Malarstwo

Filla Emil
Martwa natura, 1923
Šíma Josef
Nataša Gollová, 1932
Kubišta Bohumil
Martwa natura ze szkła, 1913
Zrzavý Jan
Czerwone statki, 1957
Brožík Václav
Portret madame Christiane Fuller, lata 80.?
Medek Mikuláš
Ponury abstynent, 1970
Schikaneder Jakub B.
Wieczorny nastrój pod Wyszehradem, 1911-15
1
7

Kolekcja malarstwa XIX wieku jest niewielka, nie jest systematycznie uzupełniana i nie zawiera prac znaczących artystów tego okresu, jest jednak bogata w zbiory malarstwa krajobrazowego. Kolekcja obejmuje dzieła Antonina Machka, Antonina Mánesa, Josefa Navrátila, Bedřicha Havránki, Antonina Chittussiego, Václava Brožíka, Jakuba Schikanedra, Antonina Slavíčka, Aloisa Kalvody i innych.

Kolekcja sztuki czeskiej pierwszej połowy XX wieku obejmuje dzieła reprezentujące zarówno początek, jak i późniejszy rozwój czeskiej awangardy, zwłaszcza członków Grupy Osma i Grupy Artystów Wizualnych oraz prace artystów zorientowanych bardziej tradycyjnie, takich jak Jan Preisler, František Bílek, Jan Štursa, Bohumil Kubišta, Antonin Procházka, Otto Gutfreund, Jan Zrzavy, František Tichy, Jan Bauch, Josef Šima i inni. Jedną z najważniejszych części kolekcji Galerii jest liczny zbiór obrazów autorstwa twórców z Grupy 42.W drugiej połowie XX wieku centralną częścią zbiorów stały się przede wszystkim dzieła pochodzące z drugiej połowy lat sześćdziesiątych, które są stosunkowo dobrze reprezentowane przez wysokiej jakości prace autorów takich jak Mikuláš Medek, Jiří Kolář, Jiří John, Vladimír Preclík, Eva Kmentovác czy Olbram Zoubek.Kolekcja sztuki regionalnej obejmuje dzieła pochodzące z regionu Wyżyny Czesko-Morawskiej głównie z okresu drugiej połowy XX wieku. Szczególny nacisk jest tu kładziony na twórczość pochodzącą z Igławy i jej najbliższej okolicy. Współczesnych twórców reprezentują na przykład Jindřich Boška, František Dörfl, Jiří Jirmus, Ladislav Novák, Radek Wiesner, Karel Hyliš, Roman Podrázskzy. Nowe zakupy Galerii przynajmniej częściowo starają się odzwierciedlać sztukę końca XX i początku XXI wieku (Pavel Šmíd, Petr Nikl, Petr Pastrňák).

Rzeźby

Zoubek Olbram
Zwycięzca Noszony. 1961
Janoušková Věra
Figura z grafikami, 1963
Gutfreund Otto
Don Kichot, 1911
Chatrný Dalibor
Gniazdo, 1968
Zívr Ladislav
Strach przed ogniem, 1942
Bauch Jan
Homer, 1987
Kmentová Eva
Głowa do pocałunku, 1967
Gebauer Kurt
Pływak I, 1973
1
8

Kolekcja rzeźb, zawierająca także zbiór medali i plakiet, liczy 361 eksponatów i przekrojowo ukazuje historię czeskiego rzeźbiarstwa. Kolekcja zawiera eksponaty reprezentujące tendencje społeczne czy twórczość powojennej grupy Trasa. Centralne miejsce kolekcji zajmują dzieła mniejszych rozmiarów. Obok ukończonych dzieł, kolekcja zawiera również rzeźbiarskie modeletta większych projektów. Kolekcję plakiet w dużej mierze tworzą prace O. Španiela i J.T. Fishera. Najczęściej używane materiały kolekcji to brąz, gips, kamień, drewno, masa ceramiczna, cyna i szkło. Specyficzny podzbiór kolekcji sanowi grupa ceramicznych rzeźb należących do nurtu tzw. dotykowego rzeźbiarstwa, które przeznaczone jest dla osób z upośledzeniem wzroku.

Rysunek

Panuška Jaroslav
Diabeł rzeźbi dziecko, 1907
Hejna Václav
Człowiek przy stole, 1937
Marold Luděk
Rysunek
Toyen - Čermínová Marie
Rysunek, 1937
Janoušek Vladimír
Budowa w krajobrazie, 1969
Říčanová Tereza
Obrazy świata 1, 2013 - 2016
1
6

Oddzielna kolekcja rysunku została wyodrębniona dopiero w połowie lat 90., przy wprowadzani elektronicznego systemu ewidencji, aktualnie (w 2013 r.) liczy ponad 1600 pozycji. Długoterminowa niesamodzielność kolekcji rysunku i podporządkowanie jej różnym innym celom (jak np. wystawy objazdowe) znacznie wpłynęło na jej obecny, niejednolity kształt.U poszczególnych autorów rysunek gra różną rolę w procesie twórczym, z tego powodu w przypadku rysunku jest o wiele trudniej wyznaczyć wyraźną linię rozwojową nowoczesnych tendencji, jak jest to możliwe w przypadku kolekcji malarstwa. Wynika z tego różnorodność kolekcji – począwszy od notatek rysunkowych i prac przygotowawczych, poprzez prace ilustracyjne lub rysunki dokumentalnie rzeczowe, po dzieła abstrakcyjne, kaligrafię, rysunek automatyczny czy rysunek rozumiany jako dzieło końcowe. Niektóre wykorzystane techniki: ołówek, tusz, pastele, akwarela, gwasz, kolaż... Do najstarszych prac zalicza się kilka rysunków autorów czeskiego romantyzmu, rysunki artystów z XIX w. nie są licznie reprezentowane w tutejszej kolekcji. Podstawę zbioru rysunków stanowią prace autorów pochodzące drugiej połowy XX w.

Grafika

Boudník Vladimír
9. grafika strukturalna Pejzaż, 1960
Dörfl František
Z cyklu "Sygnały II.", 1968
Hísek Jan
Słonecznik, 2002
John Jiří
Wybrzeże I., 1968
Kafka Čestmír
Raport 1967
Reynek Bohuslav
Biczowanie II., 1967
Sýkora Zdeněk
27 wierszy, 1993
1
7

Zbiory grafiki obecnie obejmują ponad 3 000 dzieł. Najbardziej kompleksową kolekcję stanowi zbiór grafik abstrakcyjnych, pochodzących z sześćdziesiątych lat XX wieku oraz zbiór dzieł Bohuslava Reynka. Kolekcja zawiera dzieła wykonane za pomocą różnych technik graficznych (akwaforty, litografie, suchoryt, monotypy, drzeworyty, różne łączone techniki).
Do grupy najstarszych eksponatów należy grupa dzieł Maxa Švabinského, która w znacznej części złożona jest z portretów oraz drzeworyty i ślepodruki Františka Bílka. Galeria posiada nieliczna grupę dzieł awangardowych twórców z początków XX w. (Václav Špála, Jindřich Štyrský, Toyen, Josef Šíma). Ponadto galeria posiada prace artystów z grupy Sursum i twórców ze Skupiny 42 (František Kobliha, Jan Konůpek, Josef Váchal, Kamil Lhoták) oraz innych awangardowych artystów lat 40 XX wieku (František Tichý, Ladislav Zívr). Spośród twórców działających w regionie Wysoczyny warto wymienić Evę Činčerovou, Karla Němca, Gustava Kruma, Jaroslava Šerýcha, Františka Dörfla a Jindřicha Bošku.
Ze zbiorów abstrakcyjnej grafiki lat sześćdziesiątych za najciekawszy można uznać zbiór suchorytów Václava Boštíka. Kolekcja zawiera również aktywne i magnetyczne grafiki Vladimíra Boudníka, serigrafie Dalibora Chatrného oraz kilka dzieł Ivana Chatrného, Radoslava Kratiny czy Karla Malicha. Należy również wspomnieć o grafikach Libušy Loskotové, Eduarda Ovčáčka, Naděždy Plíškové i Jiřího Valocha. Z następnego dziesięciolecia pochodzą dzieła Čestmíra Kafky. Figuratywny kierunek w sztuce reprezentują pracę Jiříego Balcara, Josefa Istlera, Jiříego Johna, Ivana Kafka, Zdenka Sklenářa czy Adrieny Šimotovej. Z lat siedemdziesiątych pochodzi znaczny zbiór dzieł Olgy Čechovéj, po jednej grafice autorstwa Jitky i Květy Válových oraz zbiór litografii Adolfa Borna.
Z bardziej znaczących nabytków po roku 1989 możemy wymienić np. litografie Jiříego Petrboka z lat dziewięćdziesiątych, Petra Nikla oraz dzieła Michaela Rittsteina.

Nowe media

Vítková Lucie
Wełniany płaszcz i spódnica (punktacja za puzon 1), 2017
Vítková Lucie
Wełniany płaszcz i spódnica (punktacja za flet 1), 2017
Vítková Lucie
Wełniany płaszcz i spódnica (punktacja za talerz marszowy 1), 2017
Vítková Lucie
Wełniany płaszcz i spódnica (punktacja za talerz marszowy 2), 2017
1
4

Sztuka nowych mediów to pojęcie niezwykle szerokie, do którego zazwyczaj zalicza się sztukę od około sześćdziesiątych lat XX w. kreatywnie łączącą twórcze i krytyczne wykorzystanie nowych technologii z artystyczną wrażliwością. Korzenie nowomedialnej sztuki sięgają jednak sztuki awangardowej początku wieku — sztuki kinetycznej, obiektów świetlnych, instalacji czy filmów awangardowych. Do tych wczesnych doświadczeń nawiązują twórcy analogowych a później cyfrowych nagrań video, projekty multimedialne, które wykorzystują kombinację projekcji, dźwięku i wydarzeń teatralnych, satelitarna i telekomunikacyjna sztuka czy różne sposoby obrazowania komputerowego. Od lat dziewięćdziesiątych rozwija się obszar sztuki internetowej, twórcy używają technologii rzeczywistości wirtualnej, eksperymentują z różnymi formami interaktywności, przetwarzają gry internetowe. W ostatnich latach pojawiają się w sztuce elementy nanotechnologii i biotechnologii.